شفق : (عربي) نوري سرخ كه تا مدتي پس از غروب خورشيد از آسمان به زمين مي‌تابد.

شفا: (عربي) 1- بهبود، بهبود يافتن از بيماري؛ 2- (در اصطلاح عرفاني) از ميان رفتن بيماري دل به سبب تابش انوار ملكوتي است؛ 3- (اَعلام) دایرة المعارف عربی از ابن سینا، در زمینه‌ي منطق، علوم طبیعی، ریاضیات و الاهیات، که بیشتر آن به فارسی ترجمه شده است.

شريفه : (عربي) (مؤنث شريف)، ( شريف.

شعله : (عربي) زبانه‌ي آتش، بخش گرم و نوراني آتش.

شريعه : (عربي) 1- شریعت، شریعت؛ 2- (در قديم) محل در آمدن به آب، محل برداشتن آب از رودخانه و مانند آن.

شريعت : (عربي) 1- شرع؛ 2- (در قديم) طريقه، روش؛ 3- (در اصطلاح) اقوال واعمال و احكامي است كه حق تعالي به زبان پیامبر اسلام(ص) بر بندگان مقرر فرموده است و موجب انتظام امور معاش و معاد است.

شكيبا : صبور، برد بار، باشكيبايي.

شقايق : (عربي) 1- (در گياهي) گلي سرخ رنگ؛ 2- گياهي يك ساله و علفي يا كاشتني اين گل كه بيشتر در مزارع، دشت ها و دامنه‌هاي كوهستان مي‌رويد؛ 3- كاسه بشكنك.

شَلاله : (عربی) 1- آبشار؛ 2- (در منابع عربی) شلال؛ 3- (در ترکی) آبشار، فوّاره.

شكيلا : (عربي ـ فارسي) (شكيل = خوشگل، زيبا + ا (پسوند نسبت))، منسوب به شكيل، خوشگل و زيبا.